Στο Ανατολικό εθνικό πάρκο του Τσάβο οι ελέφαντες έχουν άλλο χρώμα: πορφυρό, κόκκινο του κρασιού, τερακότα και μπορντό!

Οποιον κι αν ρωτήσει κανείς τι χρώμα έχει ο ελέφαντας, η απάντηση που θα λάβει, θα είναι γκρι, ίσως μαύρο άντε και καφέ. Ομως, σε ένα πάρκο της Κένυας οι ελέφαντες είναι... κόκκινοι!

Οι φωτογραφίες του Hidenobu Suzuki είναι εντυπωσιακές με έναν μοναδικό τρόπο. Ο φωτογράφος μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε την Ιαπωνία κατά την βροχερή περίοδο, παρουσιάζοντας την εκλεπτυσμένη ομορφιά της χώρας μέσα από φωτογραφίες που εύκολα θα μπορούσε κάποιος να μπερδέψει με πίνακες ζωγραφικής.

Το Passage du Gois είναι ένας ασυνήθιστος και πραγματικά επικίνδυνος δρόμος που συνδέει τον Κόλπο του Burnёf με το νησί Noirmoutier στη Γαλλία. Εξαιτίας της παλίρροιας, ο δρόμος είναι προσβάσιμος μόνο δυο φορές την ημέρα για λίγες ώρες προτού πλημμυρίσει. Το υπόλοιπο διάστημα κρύβεται μέχρι και 4 μέτρα κάτω από τα κύματα.

Υλικά της φύσης είναι αυτά που προτιμά να πιάνει στα χέρια της η Debra Bernier, καλλιτέχνης από τον Καναδά: ξύλα που έβγαλε η θάλασσα, πηλός, κοχύλια.

Με αυτά, τη φαντασία και την τέχνη της φτιάχνει εξαιρετικά «γλυπτά» επιχειρώντας να δώσει μορφή στη φύση, να απεικονίσει την ένωση του ανθρώπινου στοιχείου με τα φυσικά υλικά.

Οι πύργοι της Μάνης αποτελούν μια μοναδική στην Ελλάδα κατηγορία αρχιτεκτονικών έργων. Αποτέλεσαν για αιώνες, προμαχώνες μοναδικούς για το είδος τους, καθιστώντας τους μια υποδειγματική οχύρωση του χώρου της Μάνης.

Εντυπωσιάζουν, καθώς συμπυκνώνουν με τον πιο ξεχωριστό τρόπο την ιδιαίτερη μανιάτικη αρχιτεκτονική και αποτυπώνουν στιγμές από την πολυτάραχη ζωή των εύπορων και σημαντικών τοπικών οικογενειών, προκαλώντας δέος στον επισκέπτη για την τεχνική και την αρτιότητά τους.

Νομίσματα από πέτρα, καρποί δέντρων με χυμούς σαν αίμα και υποθαλάσσιος πλούτος που ξετρελαίνει τους λάτρεις των καταδύσεων. Το νησί Yap, στη μακρινή Μικρονησία, είναι ο παράδεισος σε... μικρογραφία!

Ένα νησί που πλαισιώνεται από ένα σύμπλεγμα με 134 ατόλες, στο αρχιπέλαγος της Μικρονησίας και παράλληλα το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου ο κωδικός του αεροδρομίου είναι ακριβώς ο ίδιος με το όνομά του!

Κάθε Αύγουστο πολλές ολλανδικές περιοχές στρώνονται από ένα βιολετί χαλί.

Κι αυτό διαρκεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα, περίπου τρεις εβδομάδες. Από τα μέσα του μήνα, χαμηλοί θάμνοι ερείκη ανθίζουν, πνίγοντας πολλές εκτάσεις σε ροζ-μαβιά χρώματα.

Η μικρή παραλιακή πόλη Puerto Chicama, στο βορειοδυτικό Περού, κατέχει το ρεκόρ για το μακρύτερο ενιαίο κύμα στον κόσμο, μήκους 2,2 χλμ., τρελαίνοντας τους σέρφερ ανά τον κόσμο. Τα εντυπωσιακά κύματα της Chicama ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1965 από τον surfer Chuck Shipman.

Αν σχεδίαζες το ταξίδι των ονείρων σου, δεν θα επέλεγες να μείνεις δίπλα σε μια εξωτική παραλία ή στην άκρη ενός βράχου με μαγευτική θέα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας;

Φυσικά και ένα τέτοιο ταξiδι θα περιελάμβανε διαμονή δίπλα στη θάλασσα. Ισως να επέλεγες ένα θέρετρο στην κατάλευκη αμμουδιά ενός νησιού της Καραϊβικής ή ένα boutique ξενοδοχείο, απ’ όπου απλώς θα αφηνόσουν στη θέα της Μεσογείου.

Μπορεί από τις ατμομηχανές να περάσαμε σε τρένα μεγάλης ταχύτητας, αλλά ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει: οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, οι οποίοι εξακολουθούν να γοητεύουν με την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική τους, σε σημείο που να εύχεται κανείς να... καθυστερήσει το τρένο! 

Ο φωτογράφος Octavio Aburto από το Σαν Ντιέγκο βρέθηκε σε εκπαιδευτική αποστολή στα παραθαλάσσια δάση των διάσημων νησιών Γκαλαπάγκος σε συνεργασία με το Ίδρυμα Κάρολος Δαρβίνος. Μάλιστα εκεί αντίκρισε όπως λέει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά θαλάσσια είδη, με τον υποβρύχιο κόσμο να κερδίζει τις εντυπώσεις.

Στα σωθικά του Χελμού απλώνεται μια σπηλιά που αλλάζει διαρκώς όψη στη διάρκεια του χρόνου, ένα μοναδικό δημιούργημα των δυνάμεων της Φύσης που σμίλεψαν το τοπίο της Αχαΐας με «εργαλεία» τον χρόνο και την πέτρα.
Στην ορεινή Αχαΐα, στους πρόποδες του Χελμού, βρίσκεται το ανυπέρβλητης ομορφιάς σπήλαιο των Λιμνών. Η πρώτη αίθουσα της σπηλιάς ήταν γνωστή από την αρχαιότητα.