Τ’ όνομα του στόματός σου

Των ποδιών σου το αποτύπωμα

Στον τοίχο του κανένα

Στην απαγορευμένη πόρτα

Να χαράξω το όνομα του σώματός σου

Έως ότου η λεπίδα του σουγιά μου

Να ματώσει

Μέχρι που κι η πέτρα να φωνάξει

Κι ο τοίχος να αναπνεύσει

Σαν το στήθος.

Οκτάβιο Παζ, Η πέτρα του ήλιου κι άλλα ποιήματα, μτφρ. Τάσος Δενέγρης, Ίκαρος