Έρευνα για το πως φέρονταν οι ντόπιοι στην Αμερική στους πρώτους Έλληνες μετανάστες. Διάχυτη στη συντηρητική κοινωνία των ΗΠΑ ήταν η άποψη ότι οι Έλληνες είναι ανάξιοι των προγόνων τους. Φτωχοί συγγενείς της δοξασμένης κληρονομιάς. Ανατολίτες, όχι ευρωπαίοι, άξεστοι και αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος του κλέους του αρχαίου πολιτισμού.

Οι βρισιές έχουν αναλγητική δράση, ιδίως για εκείνους που δεν τις χρησιμοποιούν πολύ συχνά, αναφέρει η «Daily Mail». Για τους πιο ευγενικούς ανθρώπους η χρήση τους έχει τέσσερις φορές πιο κατευναστική επίδραση. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του γερμανικού πανεπιστήμιο Kils. Μάζεψαν 71 εθελοντές οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: εκείνοι που χρησιμοποιούνται λιγότερο από 10 βρισιές ανά ημέρα, και άλλοι που χρησιμοποιούνται 40 προσβλητικές λέξεις την ημέρα.

Η Ψυχολογία της Ευτυχίας: Τα πράγματα είναι όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι! Ζούμε σε μια εποχή με την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε ολες τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα μονομιάς! Είτε αυτά αφορούν στον χώρο των προσωπικών μας σχέσεων, στην οικονομία, στην ψυχολογία, στην επιστήμη.

Στις 22 Ιανουαρίου 2013, στο συνέδριο "Εκκλησία και Αριστερά" στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσαλονίκης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης παρουσίασε κάποιες πρόχειρες σκέψεις του αναφορικά με την εκκλησιαστική περιουσία και την μισθοδοσία των κληρικών. Ανέφερε το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία που έχουν διαφορετικές μορφές προαιρετικού «εκκλησιαστικού φόρου».

Ο μεταμοντέρνος άνθρωπος δεν φοβάται την οικονομική κρίση, ούτε τους σεισμούς και τα τσουνάμια, δεν φοβάται μη τον εγκαταλείψει η σύζυγος, ή η πίστη του. Το μόνο που πραγματικά φοβάται είναι μήπως συμβεί κάτι βαθιά και οριζόντια ανατρεπτικό που θα συμβάλλει ώστε να αλλάξει η κεκτημένη προσωπική και συλλογική αίσθηση της αυτοδυναμίας κι αυτάρκειάς του, πάνω στην οποία στήριξε μεθοδικά την ασφάλεια του.

Ήταν πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν ένας προϊστάμενος στο εξωτερικό μου συστήθηκε ως παντρεμένος. Προς έκπληξή μου διαπίστωσα σε μια εταιρική εκδήλωση ότι ο σύζυγός του ήταν άνδρας. Ως εικοσάχρονη Ελληνίδα είχα «εκπαιδευτεί» ότι τέτοιες σχέσεις επιβιώνουν μόνο στο σκοτάδι. Το ομόφυλο ζευγάρι των συναδέλφων μου υπέδειξε ότι υπάρχει ένας άλλος τρόπος, πιο υγιής και ειλικρινής, να βιώνουμε την συντροφικότητα και να υπερασπιζόμαστε τις προσωπικές μας επιλογές.

Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια. Οι γονείς μου είναι από τη Νιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70. Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά.

Η αληθινή ιστορία του Ικμπάλ, του δωδεκάχρονου αγοριού από το Πακιστάν που έγινε για όλο τον κόσμο το σύμβολο του αγώνα κατά της εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας. Ο Ικμπάλ Μασίχ, γεννήθηκε στο Πακιστάν το 1982. Στην ηλικία των τεσσάρων, πουλήθηκε από την οικογένειά του σαν σκλάβος σε ένα ταπητουργείο για ένα δάνειο μόλις 16 δολαρίων.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Για την ακρίβεια, η απουσία του. «Στην Ελλάδα ούτε πρωταρχική συσσώρευση είχε προϋπάρξει, ώστε να αναπτυχθούν μεγάλες επιχειρήσεις του τύπου της βιομηχανικής επανάστασης, ούτε υπάρχουν συνθήκες ανταγωνισμού του σύγχρονου καπιταλισμού», γράφει ο κ. Αρίστος Δοξιάδης στο βιβλίο του «Το αόρατο ρήγμα. Θεσμοί και συμπεριφορές στην ελληνική οικονομία».

Το όνομα του Γρηγόρη Βαλλιανάτου έχει συνδεθεί με πολλές ιδιότητες. Δημοσιογράφος, σύμβουλος πολιτικών, εκπρόσωπος των ομοφυλοφίλων και πλέον με την πολιτική. Τα post του στην σελίδα του στο facebook, προκαλούν ποικίλες αντιδράσεις, ενώ η φράση του «Απόψε δυστυχώς είμαστε όλοι Χ.Α.», για την οποία δηλώνει πως δεν έχει μετανιώσει, ξεσήκωσε σωρεία συζητήσεων.

Αριστοτέλης και Μέγας Αλέξανδρος. «Κανείς δεν μπορεί να είναι φίλος με τον γείτονά του» έλεγε ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Αλλά τι είδος φιλίας είχε κατά νου; Ο πρώτος που περιέγραψε τη φιλία σε όλες τις μορφές ήταν ο Αριστοτέλης. Και ο ορισμός του «φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη» (η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα) δεν έχει ξεπεραστεί.

Στις ελληνικές πόλεις, και εν προκειμένω στην Αθήνα, υπάρχει ένα σοβαρό πολεοδομικό πρόβλημα: Οι δρόμοι έχουν χαραχτεί άλλα αντί άλλων, και τα οικόπεδα έχουν χαραχτεί επίσης άλλα αντί άλλων, και ένα από τα θύματα αυτών των άλλα αντί άλλων χαραγματιών είναι αυτό που υπάρχει ανάμεσα: Τα πεζοδρόμια.