Μια από τις δημοφιλέστερες εκπομπές της τηλεόρασης στην Αυστραλία τα τελευταία χρόνια είναι προϊόν της δουλειάς ενός Έλληνα. O "κήπος του Βασίλη" είναι μια εκπομπή που μιλά για το πώς οι Έλληνες καλλιεργούν στους κήπους τους φασολάκια και πως μαγειρεύουν μουσακά. Μια εκπομπή που ξεκίνησε για να μιλήσει στους Έλληνες μετανάστες της Αυστραλίας για τις αγαπημένες τους συνήθειες και έγινε γρήγορα μια από τις δημοφιλέστερες για όλο το τηλεοπτικό κοινό.

Η ελληνική επιχειρηματικότητα εξακολουθεί να παραμένει εσωστρεφής και αντιπαραγωγική, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται ουσιαστικά και η περιλάλητη δημοσιονομική εξυγίανση. «Όταν ο τομέας των διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών παραμένει στάσιμος», μάς λέει ο οικονομολόγος κ. Χρ. Ιωάννου, του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, «τότε η μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας –την οποία μέχρι το 2008 συντηρούσε τεχνητά ο δανεισμός– δεν μπορεί πλέον να υπάρχει.

Οι έφηβοι που αποφοίτησαν από ένα ειδικό γυμνάσιο του νότιου Μπρονξ το 1999 έγιναν πανεθνικά διάσημοι. Οι μαθητές, όλοι τους μαύροι ή λατινοαμερικανικής καταγωγής και ως επί το πλείστον από φτωχές οικογένειες, είχαν επιλεγεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα για να συμμετάσχουν σε ένα πειραματικό πρόγραμμα που ονομαζόταν KIPP (Knowledge Is Power Program) και είχε στόχο να εξουδετερώσει το χάσμα επίδοσης ανάμεσα στους προνομιούχους και τους φτωχούς μαθητές.

Βρίσκεστε σε ένα κατάστημα Starbucks και βλέπετε δύο προσφορές για ένα φλιτζάνι καφέ. Η πρώτη προσφορά δίνει στην ίδια τιμή, 33% περισσότερο καφέ. Η δεύτερη, προσφέρει τον καφέ με έκπτωση 33%. Ποια προσφορά είναι καλύτερη; «Είναι περίπου ίδιες!" θα πείτε, αν σκεφτήκατε όπως οι μαθητές που συμμετείχαν σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Marketing.

Από τότε που ήμουν παιδί, η επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο και κυρίως στο τσίρκο, ήταν ένας απίστευτος εφιάλτης! Εκείνα τα ζώα που έπρεπε να ζουν σε κλουβιά, να παριστάνουν τους ανθρώπους φορώντας καπέλα και στολές χορού με τούλια. Που έπρεπε να κάνουν κάθε λογής αφύσικα για το είδος τους «χαριτωμένα» παιχνιδάκια, με έκαναν να κλαίω με λυγμούς.

Οι άνθρωποι που έχουν θετική προσωπικότητα, ώστε τείνουν να θυμούνται και να νοσταλγούν τις παλιές καλές στιγμές και, την ίδια στιγμή, ξεχνάνε το άσχημο παρελθόν, έχουν από τη φύση τους μεγαλύτερη ικανότητα να νιώθουν ικανοποίηση και ευτυχία στη ζωή τους, σε σχέση με όσους κάνουν τα αντίθετα, δηλαδή ξεχνάνε το ωραίο παρελθόν και «κολλάνε» στις άσχημες στιγμές του, σύμφωνα με νέα έρευνα αμερικανών ψυχολόγων.

Τον Δεκέμβριο του 2013 δημοσιοποιήθηκε η έκθεση PISA του ΟΟΣΑ για τη σχολική εκπαίδευση και τη συγκριτική ανάλυση 65 χωρών. Ο ελληνικός Τύπος όλων των αποχρώσεων κάλυψε τότε την είδηση δίνοντας έμφαση στη μεγάλη πτώση των επιδόσεων των 15χρονων Ελλήνων μαθητών σε μαθηματικά, φυσικές επιστήμες και κατανόηση κειμένου. Ενδεικτικά μπορεί να δει κανείς τι έγραψε το Βήμα.

Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα ίσως από τα πιο ιδιαίτερα και ενδιαφέροντα στοιχεία ως προς την διαβάθμιση και ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης φύσης: την τάση του ανθρώπου να υποφέρει, να επιδιώκει τον «πόνο» και την οδύνη στη ζωή του. Να επιλέγει καταστάσεις καταστροφικές και αυτοηττώμενες, πορείες που οδηγούν σε αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο.

Μια αναμονή-άλλοθι που οδηγεί στη στασιμότητα. Ο Μάκης ανήκει στην πλειοψηφία των σημερινών 30άρηδων- μένει στο πατρικό σπίτι, δουλεύει περισσότερο και αμείβεται λιγότερο, τρομάζει και θυμώνει με τα νέα μέτρα, θέλει να μείνει μόνος του, θέλει να βρει άλλη δουλειά, θέλει να κάνει οικογένεια, θέλει να αλλάξει τη ζωή του... αλλά μάλλον τώρα οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες...Ο Μάκης περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες...

Η καθημερινή πίεση στη δουλειά αλλά και ο αγχώδης σημερινός τρόπος ζωής περιορίζει τις αντοχές όλων. Υπάρχουν δηλαδή, αυξημένες πιθανότητες να συναντήσεις όλο και περισσότερους ανθρώπους που σου κάνουν τα νευράκια "τσαταλάκια". Πριν το ρίξεις στα λεξοτανίλ, δοκίμασε μερικούς απλούς τρόπους για να εξουδετερώσεις τα οργισμένα άτομα που σε περιβάλλουν, προς όφελος και των δυο σας.

Μια ελληνίδα μητέρα αποκαλύπτει... Γεννήθηκε Πρωτοχρονιά. «Πρωτοχρονιά που πλέον δεν γεννιούνται παιδιά» μου λέει γελώντας. «Γιατί κανείς δεν θέλει να χάσει τις αργίες του και τα Σαββατοκύριακά του». Χαμογελάει, στο δωμάτιο παίζουν τα παιδιά της. Ενα κοριτσάκι κι ένα αγοράκι. Ο Αντρέας, ο άντρας της, προσπαθεί να τα απασχολήσει για να μιλήσει η μαμά με τον δημοσιογράφο. Και τα δύο είναι γεννημένα με καισαρική. Και η Ματούλα το έχει μετανιώσει. Ηθελε να γεννήσει φυσιολογικά.

Κυριακή απόγευμα. Μου είχαν πει να δω τις πολίτικες μαγειρικές στο Μέγκα κι άνοιξα κάπου στη μέση του επεισοδίου (υποθέτω). Μία κυρία «δείχνει» κι εξηγεί στα γρήγορα την Πόλη, στο χέρι βιντεοσκοπημένες εικόνες από διάφορα αξιοθέατα (μέτρια έως κακή απόδοση, ιδίως στους εσωτερικούς χώρους), για να περάσει αμέσως μετά στις συνταγές της. Έπεσα στο Τεκφούρ Σαράι / Παλάτι «του Πορφυρογέννητου», πριν από το μαγείρεμα της παλαμίδας. Oh! My God!