Η ενοχή στην επιθυμία
(οι οιδιποδειακές προεκτάσεις στις ενήλικες σχέσεις…)
Το σημείο που ξεκινά η ενοχή στην ζωή ενός ανθρώπου, είναι πολύ νωρίς. Εκεί που το βρέφος ανακαλύπτει ότι η μητέρα και εκείνο αποτελούν δύο διαφορετικά πρόσωπα (αυτή η συνειδητοποίηση παίρνει καιρό, παρόλα αυτά, αφού το βρέφος έχει υπάρξει για 9 μήνες συνενωμένο με την μάνα). Το σημείο, όμως, που αυτή η ενοχή θα κορυφωθεί μέσα του, είναι όταν θα επιθυμήσει και κάτι πέρα από εκείνη.
Νίτσε: «Η ευτυχία είναι εύθραυστη και φευγαλέα...»
Η μοίρα των ανθρώπων είναι φτιαγμένη από ευτυχισμένες στιγμές, όλων η ζωή τις έχει, αλλά όχι από ευτυχισμένες εποχές
Η ευτυχία είναι εύθραυστη και φευγαλέα, επειδή μπορεί να τη ζήσει κανείς μόνο σε ορισμένες στιγμές.
Αν μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε αδιάκοπα, θα έχανε όλη την αξία της, αφού μπορούμε να την αντιληφθούμε μονάχα ως αντίθεση.
Ουμπέρτο Έκο: «Το γέλιο αποσπά για μερικές στιγμές τον αγροίκο από τον φόβο...»
Το γέλιο ελευθερώνει τον αγροίκο από τον φόβο του διαβόλου, γιατί μες στη γιορτή των τρελών και ο διάβολος φαίνεται φτωχός και ηλίθιος, κι επομένως ελέγξιμος.
Αυτό το βιβλίο, όμως, μπορεί να διδάξει ότι η απελευθέρωση από τον φόβο του διαβόλου είναι σοφία.
Έσσε: «Να ζεις στον κόσμο σαν να μην ήταν ο κόσμος, να τηρείς τους νόμους κι όμως να είσαι υπεράνω τους..»
Κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ’ ένα κι ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή.
Το να ζεις τη σοφία είναι σημαντικότερο από το να γνωρίζεις γι’ αυτήν
Οι ηθικά αδύναμοι άνθρωποι προσπαθούν να υπερασπιστούν ή να εξηγήσουν τον χαρακτήρα και τις πράξεις τους στους άλλους.
Αντί γι’ αυτό, πρέπει να αφήνουμε τις πράξεις μας να μιλάνε για μας.
Μη λες «Δεν πρέπει να λέμε ψέματα» — ας είσαι απλώς ειλικρινής.
Το να ζεις τη σοφία είναι σημαντικότερο από το να γνωρίζεις γι’ αυτήν.
Μάρω Βαμβουνάκη: «Η φιλία είναι η πιο έντιμη εκδοχή της αγάπης...»
Η φιλία είναι φιλία όταν ο ένας φίλος γίνεται καθαρός, τίμιος καθρέφτης για τον άλλο.
Όχι τα νερά μιας μεθυσμένης λίμνης που, όπως με τον Νάρκισσο, σου επιστρέφει ερωτεύσιμο το είδωλό σου.
Χαμόγελο αληθινό
Ένα χαμόγελο με χείλη κλειστά. Η καμπύλη του σχηματίζεται αμυδρά και φευγαλέα. Τα μάτια απαθή, το πρόσωπο σφιγμένο. Διάρκεια ένα με δύο δευτερόλεπτα. Λες το μυαλό να προλαβαίνει να το επεξεργαστεί;
Το ψεύτικο χαμόγελο. Ναι, ξέρω καλά ποιο είναι αυτό. Το έχω μάθει, το έχω συνηθίσει. Γίνεται σχεδόν αυτόματα, σαν το ανοιγόκλεισμα των ματιών. Είναι η απάντηση στο αν είσαι καλά. Είναι το ευχαριστώ για τον καφέ που αγοράζεις. Είναι η σιωπή σου όταν ακούς κάτι χυδαίο. Είναι η προσωποποίηση των καλών σου τρόπων. Είναι ένα πνιγμένο συναίσθημα, όπως ο φόβος.
Θεωρία παιγνίων. Tο δίλημμα του φυλακισμένου και πώς εφαρμόζεται καθημερινά;
«Η ζωή πρέπει να παρθεί ως παιχνίδι» ΠΛΑΤΩΝ
Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος, να μπορέσει να ελέγξει καταστάσεις και στην ακόμη καλύτερη περίπτωση να τις προβλέψει, εδραιώθηκαν τρόποι και συστήματα, που οδήγησαν στην διαμόρφωση τομέων της επιστήμης, αλληλοεξαρτώμενων συνήθως, όπως φαίνεται και στην περίπτωση των Μαθηματικών, της Στατιστικής και της Θεωρίας Πιθανοτήτων.
Μίκης Θεοδωράκης / Μανόλης Ἀναγνωστάκης - Δρόμοι παλιοί
Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα
κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ
νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ
Σοπενχάουερ: «Μην ξεκινήσετε μια αντιπαράθεση με τον πρώτο τυχόντα»
Οξύνοντας το πνεύμα, η αντιπαράθεση είναι πράγματι ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές, προκειμένου να διορθώσει κανείς εσφαλμένες σκέψεις και να αντιληφθεί νέες απόψεις.
Όμως στη μόρφωση και την πνευματική δύναμη, οι δύο αντίπαλοι πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό ισοδύναμοι.
Αν ένας εκ των δύο στερείται παιδείας, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον άλλον, καθώς δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ανταγωνιστή του.
Αυτοί που δεν αντέχουν το αγγιγμα
"Θέλω κάτι να μοιραστώ μαζί σου. Ζηλεύω τους ανθρώπους που αγγίζονται με τους άλλους χωρίς καμία δυσκολία. Νιώθω πως το χάδι είναι μία μαγική στιγμή γι’ αυτούς. Για μένα αποτελεί ένα ακόμα αίσθημα ασφυξίας, δυσφορίας, πνιξίματός."