Καθώς η Ιαπωνία μεγάλωνε, αυξανότανε και ο πληθυσμός αυτών των «πόλεων της εργασίας», οι οποίες από τη δεκαετία του 1970 κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από κατοίκους που ζούσαν σε μικρά και άθλια διαμερίσματα, όπως τα flophouses και ετοιμόρροπα ξενοδοχεία.
Όταν έσκασε η οικονομική φούσκα το 1991 αυτές οι περιοχές πάθανε το μεγαλύτερο σοκ. Σήμερα, οι «πόλεις εργασίας» της μεταπολεμικής εποχής έχουν γίνει «πόλεις πρόνοιας». Το τριάντα τοις εκατό του πληθυσμού της Kamagasaki είναι άστεγοι, και πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα στη μέση της οικονομικής στασιμότητας.
Ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι κάτοικοι της Kamagasaki αντιμετωπίζουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Πολλοί αισθάνονται προδομένοι από μια χώρα για την οποία δούλεψαν σκληρά τη βοήθησαν να χτιστεί και τώρα τους έχει εγκαταλείψει στη μοίρα τους.
Για την κυβέρνηση που ενδιαφέρετε μόνο το πώς θα επανεκλεγεί αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται εκτρώματα και γειτονιές όπως η Kamagasaki έχουν αφαιρεθεί από τους χάρτες της Ιαπωνίας. Επίσημα δεν υπάρχουν πουθενά.
Τόσο οι βιομηχανίες όσο και οι κατασκευαστικές εταιρίες ελέγχονται από τη μαφία της Ιαπωνίας η οποία είχε πάντα ισχυρή παρουσία στις αγορές εργασίας στις περιοχές αυτές.
Αν και είναι εύκολο να χαρακτηριστεί η περιβόητη οργάνωση Yakuza ληστρική που εκμεταλλεύεται τους φτωχούς, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μέσα στα γκέτο η διαχωριστική γραμμή μεταξύ γκάγκστερ και πολιτών είναι πολλή συγκεχυμένη καθώς η δυσοίωνη οικονομική κατάσταση επηρεάζει τους πάντες και όλοι πρέπει να εκμεταλλευτούν το ελάχιστο που τους επιτρέπει η μαφία.
Ο φωτογράφος Andrew Houston περπάτησε σε αυτούς τους δρόμους φωτογραφίζοντας αυτούς τους εγκαταλειμμένους ανθρώπους που προσπαθούνε καθημερινά όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να διατηρήσουν ότι απέμεινε από την περηφάνια τους.
Πηγή: cool2re.gr
