Πολιτική

Όπως έχετε μάθει όλοι φαντάζομαι, ο Δήμος Αθηναίων σκοπεύει να ξοδέψει 771.000.000 € για να κάνει «lifting» σε 100 αγάλματα! Την ώρα που ο κόσμος πεινάει, οι άστεγοι πεθαίνουν στους δρόμους και κόσμος απολύεται κάθε μέρα (για να μην αναφέρω τα παιδάκια στην Αφρική), ο Καμίνης θα δώσει 7.710.000 € για κάθε ένα από αυτά τα  κωλοαγάλματα. Μα είμαστε με τα καλά μας; Τι νεοφιλελευθερισμός είναι αυτός που βάζει τα αγάλματα και τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους;

Τον Ιούνιο του 1998 βρέθηκα σ' ένα νησάκι νότια της Σκύρου, το Σαρακήνικο και δεν ήταν για διακοπές. Η στρατιωτική μου μονάδα, το Ε.Τ.Α, συμμετείχε σε άσκηση του ΝΑΤΟ. Για μια βδομάδα, ζήσαμε με μία Ο.Υ.Κ του πολεμικού ναυτικού και μία ομάδα αμερικανών S.E.A.L.S. Απ' τους βατραχανθρώπους μάθαμε τότε τι σημαίνει πραγματικά πνιγμός, και το πώς γίνεται η διάσωση. Το μάθημα που πήρα τότε (ίσως και χάρη στο αλατόνερο που ήπια) έμεινε μαζί μου μια ζωή και το θυμήθηκα ξανά πρόσφατα.

Στην χώρα μας περισσεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα όταν απέναντί μας έχουμε επαγγελματίες πολιτικούς: ζητούν την ψήφο μας και υπόσχονται τα πάντα. 

Δεν παλεύεται σύντροφοι.
Διπλές σειρές ψεύτικες πέρλες, ξέκωλα και ψηλοτάκουνα, κουστουμάκια με ή άνευ λαιμοδέτη, σύγχρονα κινητά (τα νέα σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης), συμπεριφορά τηλεοπτικού μεσημεριανάδικου σε μαγαζιά με μπορντώ και άσπρα τραπεζομάντηλα και ασορτί χαρτοπετσέτες. Διάκοσμος, ό,τι βρέθηκε στην αποθήκη της θειάς της Μαριγώς σε χρυσαφί κορνίζες με τοπία και οδαλίσκες, βαριές κουρτίνες με χοντρά κορδόνια, τσιγαρίλα, λαδίλα και κολόνια.

Ποιο ήταν μέχρι σήμερα το ανάχωμα στην επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ στον μεσαίο χώρο, αβρόχοις ποσί; (δηλαδή, χωρίς να ολοκληρώσει την βίαιη πολιτική ωρίμανσή του και την προγραμματική του προσαρμογή στις πιθανές κυβερνητικές του ευθύνες);

Άκου τρομοκράτη,

Το πρώτο και ιερότερο ανθρώπινο δικαίωμα είναι το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια.

Πρόκειται ακριβώς για αυτό που εσύ και οι άλλοι σαν εσένα αρνήθηκες σε δεκάδες ανθρώπους, επί δεκαετίες, επικαλούμενος πολιτικές ασυναρτησίες βίας και εκδίκησης και ένα μίσος απέναντι σε κάθε διαφορετική συμπεριφορά από αυτή που εσύ ενέκρινες.

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα και ας σχεδιάσουμε το μέλλον με βάση αυτή. Χρειαζόμαστε σχέδιο όπως χρειαζόμαστε και πράξεις. Σαν απαραίτητη ψυχοθεραπεία έστω, αν νομίζουμε ότι αποτέλεσμα δεν θα έχουμε. Ας δούμε την αλήθεια λοιπόν.

Όταν άρχισε η κρίση να γίνεται αισθητή στην πραγματική οικονομία, την Άνοιξη του 2010, με το πρώτο μνημόνιο, θυμάμαι μια λέξη που κυκλοφορούσε πολύ. Ήταν το «μπαμ».

Τμήμα του παρακάτω κειμένου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ε" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της 13ης Ιανουαρίου 2013.

Ο λαός του ΠΑΣΟΚ λέει ο ένας, η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη λέει ο άλλος και αρχίζω να ζαλίζομαι. Έχουμε μια τάση να λέμε μεγάλες κουβέντες που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα όταν θέλουμε να δώσουμε βάρος και έμφαση στην επιχειρηματολογία μας, έτσι;

Ένας υπόκωφος, χαμηλής αλλά μόνιμης έντασης, επίμονος βόμβος, διαλύει την παραδοσιακή γαλήνη της εποχής. Την αλλαγή του χρόνου και την περίοδο των γιορτών. Αντί για οικογενειακή ζεστασιά, ξεκούραση και λίγη ησυχία, οι μέρες που ακολουθούν προοιωνίζονται γκρίζες: άδειες τσέπες, φόροι και τέλη δίχως αύριο, κλειστά καλοριφέρ, άδεια ψυγεία, σπίτια χωρίς ρεύμα, άνθρωποι χωρίς δουλειές και μέλλον.