Πολιτική

Το σκηνικό της κρίσης

Η αξιωματική αντιπολίτευση -και σωστά- κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση προσπαθώντας με κοινοβουλευτικό και συνταγματικό τρόπο να τη "ρίξει". Επικαλέστηκε τρεις αιτίες με κύρια την άθλια οικονομική της πολιτική που έχει δημιουργήσει μια ζοφερή πραγματικότητα για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών - μια πραγματικότητα δίχως αύριο. Μπορεί τα κομματικά παιχνίδια ένθεν κακείθεν και οι σκοπιμότητες να προσφέρουν πολλαπλές ερμηνείες αυτής της κίνησης, αλλά, για τον Πολίτη μόνο παράδοξη δεν ήταν. Μια αποτυχημένη κυβέρνηση πρέπει να παραχωρεί την θέση της στην επόμενη - αυτό λένε οι κανόνες της δημοκρατίας, αυτό φωνάζει το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιπέσει μετά από την επίσημη παραδοχή της χρεοκοπίας μας το 2009.

Το πιο απλό που θα μπορούσαμε να πούμε για να τελειώνουμε μια και έξω με το θεματάκι της ευρύτερης Μέσης Ανατολής είναι ότι γινόταν ένας χαμός αλλά τώρα σαν κάτι να αλλάζει. Οι δύο τελευταίοι μήνες έφεραν αλλαγές στις αντιλήψεις οι οποίες διαμορφώθηκαν μέσα από την πάροδο των χρόνων, αλλά και των πολέμων στην περιοχή, καθώς επίσης και της πρόσφατης ιστορίας με τα χημικά της Συρίας.

Τόσους μήνες η παρέα του κ. Σαμαρά προσπαθούσε να πείσει τον ελληνικό λαό για τα άκρα. Τελικά κατάφερε να αποδείξει την ύπαρξη ενός άκρου στα δεξιά. Εδώ και καιρό πια βλέπουμε τον κυβερνητικό αυταρχισμό, καθώς χωρίς αυταρχισμό μνημόνιο δεν υλοποιείται, χωρίς ακροδεξιάς κοπής αποφάσεις ο νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να πείσει. Έχει μήνες πια που η ΝΔ αποκάλυψε το νεοδεξιό της γενετικό υλικό. Μακριά από τις μάζες, μακριά από τη λογική των κινητοποιήσεων, ξαφνιάστηκε από τις αντιδράσεις των εργαζομένων και των μεσοαστών.

Από δω την ψήνουμε, από κει τη μαγειρεύουμε, ωμή παραμένει. Και να, τώρα θα παραιτηθούν, και να, τώρα θα φύγουν με τα ελικόπτερα, και να, τώρα θα μπούμε στα ανάκτορα και θα τους χώσουμε το παντεσπάνι στον πρωκτό, και να, τώρα θα τους ρίξουμε δυο μούντζες φωνάζοντάς τους κλέφτες και θα τους κλάσουμε μια μάντρα όρχεις.

Νοέμβρης 1973-Νοέμβρης 2013: Η χούντα περνάει κρίση. Μέσης ηλικίας.

Στις 7 Νοεμβρίου 1917 -σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο-, οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα του Τσάρου. Η επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα...

Αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνοι για τον τόπο και τη δημοκρατία, θα ήταν για γέλια. Με νομικά τεχνάσματα που όχι μόνο παραπέμπουν στο προδικτατορικό ακροδεξιό παρελθόν αλλά και σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και των χουντικών καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής προσπαθούν να κάμψουν κάθε κοινωνικό κίνημα και να συκοφαντήσουν κάθε δυναμική μορφή αντίστασης.

Ποια είναι άραγε η σκοπιμότητα, στο να παίρνει το κράτος βίαια τα χρήματα από εκείνους που δεν έχουν, για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα δικαιούνται; Ακόμη χειρότερα ποια η σκοπιμότητα στο να τα παίρνει από 4.000.000 Έλληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα χρειάζονται; 

Κανένα μέτρο δεν μπορεί να κριθεί αποκομμένο από το ιστορικό του πλαίσιο, τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες θα εφαρμοσθεί και τον στόχο που αναμένεται να επιτευχθεί με την υιοθέτησή του. Όποιος ισχυρίζεται διαφορετικά είναι ή ανόητος ή υπηρετεί συμφέροντα.