Πολιτική

Είναι ξεκάθαρο σε όλους πως η υπερφορολόγηση γίνεται για να καλυφθούν τα υπέρογκα έξοδα του κράτους, κυρίως πληρωμές κομισάριων του καθεστώτος με μισθούς ή με συντάξεις νεότητας.

Δεν ξέρω γιατί. Φταίει το ότι πάνω απ' όλα βάζω το δίκαιο; Φταίει το ότι πάνω απ' όλα βάζω τον άνθρωπο; Φταίει η ταπεινή μου καταγωγή; Με τοποθετώ προς τα αριστερά και μάλιστα, επειδή και στον αριστερό τον χώρο έχω δει κι έχω παραδεχτεί τις αδικίες που έχουν συμβεί κατά καιρούς, θέλω να έχω μια δική μου ιδέα, μια δική μου φαντασίωση γι' αυτόν.

Στα μέσα της δεκαετίας του '60, ένας μακαρίτης πλέον, αδελφός της μητέρας μου έφυγε για σπουδές στην Μπολόνια. Εκεί τον βρήκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ανήσυχο πνεύμα και δημοκράτης, ο θείος μου αποφάσισε να οργανωθεί με φίλους και συμφοιτητές του, για να δουν, πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Άρχισαν λοιπόν, να συγκεντρώνονται σε διάφορα σπίτια, να διηγούνται τι συνέβαινε στην πατρίδα σε οικείους, φίλους και γνωστούς και να ψάχνουν λύσεις.

Το Πολυτεχνείο αποτελεί μια ξεχωριστή -άτυπη- εθνική γιορτή. Σύντομα πήρε διαστάσεις εθνικής επετείου, πολύ μεγαλύτερες από τη σχολική γιορτή που σχεδίαζε το Υπουργέιο Παιδείας όταν τη θεσμοποίησε. Και τούτη η γιορτή στημένη στο πρότυπο των άλλων δύο εθνικών εορτών: γιορτάζεται η εξέγερση, η οργανωμένη άρνηση κι όχι η απελευθέρωση. Ως εθνική γιορτή όμως στο μεταμοντέρνο πολιτισμικό πνεύμα που μας περιβάλλει μάλλον είναι λογικό να μηδενίζεται, όπως το μεταμοντέρνο μηδενίζει τα πάντα. Με την εμμονή στο εύκολο και το επιφανειακό, το μεταμοντέρνο πείθει χωρίς λογική, αλλά με προπαδανδιστικά μέσα.

Ολαρία Ολαρά, ψήφος πέφτει από ψηλά

Έξω γίνονται κοσμογονικά πράγματα και η τι-βι παίζει παπαρίτσες. Ντάξ’, αναμενόμενο. Έχω να δω κάτι ενδιαφέρον στην τηλεόραση από το μαύρο της ΕΡΤ.

Τώρα, θα μου πεις ποια είναι τα κοσμογονικά. Ο άλλος παντρεύτηκε δέντρο, λέει. Σιγά την είδηση. Καθημερινά βλέπω στην τηλεόραση διασταυρώσεις ανθρώπου με φυτό.

Τα τελευταία χρόνια η φορολογική επιδρομή των κυβερνήσεων έχουν φέρει τους Έλληνες σε σημείο εξαθλίωσης. Νεοφιλελεύθεροι και αριστεροί αντιδρούν πολιτικά και ο λαός υποφέρει. Ωστόσο, πίσω από την ανίερη συμμαχία των δύο ιδεολογικών πόλων λανθάνουν σοβαρότατες διαφορές.

Είπε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγο καιρό:"ή εμείς ή αυτοί!"

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει μηδενικές απολύσεις στοτερατώδους μεγέθους δημόσιο, και επιστροφή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων στα προ της κρίσης επίπεδα των €31.000 μικτών ετησίως. Προτίθεται επίσης να αναζωογονήσει την οικονομία (σ.σ: διαλύοντας κι άλλο την παραγωγική τάξη με πρόσθετους φόρους για να τους πληρώσει), κάνοντας προσλήψεις στο δημόσιο, κατά άλλους ως 100.000, και κατά άλλους “πολύ λιγότερους”.

Μπορεί η συζήτηση στη Βουλή να μην εξήγαγε τα συμπεράσματα που ήθελαν πολλοί δημοσιογράφοι, ίσως να μην είχε ειδήσεις, αλλά σίγουρα μας επέτρεψε να αντιληφθούμε συνολικά μια σειρά πραγμάτων. Η τελευταία όμως μέρα έμοιαζε περισσότερο με πρόζα θεατρική επενδεδυμένη με έντονη υποκριτική διάσταση.