[…] Βραχύβιοι ή διαρκείας, οι έρωτές μας δεν μας διδάσκουν τίποτα: καμιά αισθηματική αγωγή δεν συνοδεύει τη συγκεχυμένη τους διαδοχή.

Το μόνο που θέλουμε είναι να ξαναζήσουμε – ακόμα μια φορά και για πάντα.

Δεν είμαστε σοβαροί όταν στα πενήντα μας ερωτευόμαστε παράφορα τον πρώτο τυχόντα: ίδια καρδιοχτύπια με τους εικοσάχρονους, ίδια αποβλάκωση…

Ο όρος για την τοξικότητα στην ανθρώπινη συμπεριφορά, χρησιμοποιείται ευρέως στον ξένο επιστημονικό τύπο για να δηλώσει κάποιους ανθρώπους που εκδηλώνουν την τάση να δυσαρεστούν και να απογοητεύουν με τη συμπεριφορά τους, τους άλλους, με αποτέλεσμα να μη λειτουργούν μέσα σε σχέσεις και να προκαλούν συναισθηματική ή ψυχολογική φθορά σε όσους τους έχουν στη ζωή τους.

Ας είναι η καρδιά μου πάντα ανοιχτή στα μικρά
πουλιά που είναι τα μυστικά της ζωής
ό,τι κι αν τραγουδούν είναι καλύτερο από το να γνωρίζεις
κι αν οι άνθρωποι δεν θέλουν να τ’ακούσουν οι άνθρωποι είναι γέροι

Δεν μου αρέσει να κουράζομαι μόνο εγώ

Θέλω μαζί μου και συ να κουράζεσαι

Είναι να μη νοιώθει κανείς κουρασμένος

Με κείνη τη στάχτη που πέφτει

το φθινόπωρο στις πολιτείες

Σαν το ζαφείρι ήταν της θάλασσας το χρώμα

κι έμοιαζε οπάλιο πυρωμένο τ’ ουρανού το δώμα.

Σηκώσαμε πανιά … Και πρίμο φύσαγε τ’ αγέρι,

στις ανατολικές γαλάζιες χώρες να μας φέρει.

Ένας ραβίνος είχε μια συζήτηση με τον Κύριο για τον Παράδεισο και την Κόλαση.

«Θα σου δείξω την Κόλαση», του είπε ο Κύριος και τον οδήγησε σ ΄ένα δωμάτιο που είχε στη μέση ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι.

Οι άνθρωποι που κάθονταν γύρω απ’ το τραπέζι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι.

Νόμιζα πως αυτοί οι άνθρωποι θέλουν το καλό μας.

Αλλά αυτοί είναι αληθινοί δικτάτορες.

 Μόνο η εξουσία τους ενδιαφέρει και τίποτα άλλο, ακόμα και να χρειαστεί να δηλητηριάσουν ολόκληρη την πόλη, ακόμα κι αν χρειαστεί να απολύσουν όλο τον κόσμο.

Η ντροπή τελειώνει οριστικά όταν τελειώνει ο έρωτας.

Έτσι μου φαίνεται.

Το έχω ξαναδεί το έργο.

Να λες στον εαυτό σου από το πρωί της ημέρας:

Θα συναντηθώ με ανθρώπους πολυπράγμονες, αχάριστους, αλαζόνες, δολερούς, φθονερούς, ακοινώνητους.

Όλα τούτα τους συμβαίνουν επειδή αγνοούν το καλό και το κακό.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στο ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως υπάρχουν περιστάσεις που επιτρέπεται να μεταχειρίζονται τους άλλους χωρίς αγάπη, όμως στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν τέτοιες περιστάσεις.

Ο ορθολογισμός βάλλεται πανταχόθεν. Τον υπονομεύουν οι όποιες μετα-αλήθειες, οι πάσης φύσεως θεωρίες συνωμοσίας, ο σεχταρισμός, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς που πρέπει να αναλύουν τα γεγονότα και να προσφέρουν μια κοινά αποδεκτή εκδοχή και ερμηνεία της πραγματικότητας.

Θέλω να σου δείξω όλες τις κάμαρες

την άσπρη, την τριανταφυλλιά, τη φυστικιά, τη μαύρη

και τα παλιά ντουλάπια και τα μπαούλα και τα μικρά συρτάρια

και τα υπόγεια με τα’ άδεια κιούπια και με τα σπασμένα έπιπλα