Ναζίμ Χικμέτ | Τα ποιήματα των 9-10 μ.μ.
Ξέρουμε κ’ οι δύο, αγαπημένη,
μας έμαθαν:
να πεινάμε, να κρυώνουμε,
να πεθαίνουμε στην κούραση
και να ζούμε μακριά ο ένας απ’ τον άλλο.
Γιάννης Σκαρίμπας / Θάνος Ανεστόπουλος | «Έτι δέομαι σου»
Κύριε, είμαι ένας άθεος! Και είμαι αδερφός
του χαρτοπαίχτη, του μπεκρή. Και σάρκα έχω και αίμα.
Κι όπως εχώρισες εσύ τα σκότη από το φως
έτσι χωρίζω κι αγαπώ-απ΄ το σωστό-το ψέμα.
Paul Elyard | Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω, για να σε ονομάσω Ελευθερία
Πάνω στα τετράδια του σχολείου
Στα θρανία μου και τα δένδρα
Πάνω στην άμμο και το χιόνι
Γράφω τ’ όνομά σου
Γιῶργος Σαραντάρης | «Νὰ κοιμᾶσαι νηστικός»
Νὰ κομᾶσαι νηστικός σὲ μία σοφίτα
Νὰ εἶσαι ὁ τεμπέλης τοῦ σπιτιοῦ
Νὰ γίνεσαι σκουπίδι
Ὅταν ἀνοίγεται ἕνα λερωμένο στόμα
Jack Kerouac: «Δε γεννηθήκαμε ποτέ στην πραγματικότητα, δε θα πεθάνουμε ποτέ πραγματικά...»
Ο Κέρουακ έστειλε μια επιστολή στην πρώτη του σύζυγο Έντυ Κέρουακ Πάρκερ, στα τέλη Ιανουαρίου 1957, μια δεκαετία αφότου ο γάμος τους είχε ακυρωθεί.
Συμπεριλαμβάνεται στο The Portable Jack Kerouac.
Ο Κέρουακ γράφει:
Arseny Tarkovsky / Θάνος Ανεστόπουλος - «Μα κάτι άλλο ζητώ»
Γιάννης Αγγελάκας - «Όλα είναι δρόμος…»
Δρόμος
Δεν κοπάζει δε σβήνει
στη καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει
απ’ την Εδέμ στο πουθενά
Φοίβος Δεληβοριάς, «Χριστούγεννα»
Χριστούγεννα
Δεν περιμένω όμως τίποτα πια
Τον Αι Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
Κι είν’ ένας πρώην Έλλην αριστερός
Ένας θνητός
Με τ’ όνειρό του δίχως στέγη καμιά
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χριστούγεννα
Γιατί χαρίζουμε δώρα τα Χριστούγεννα
Oι γιορτές δίνουν αφορμή για σκέψεις. Μια ιδιαιτέρως περίοπτη εορτή όπως τα Χριστούγεννα γεννά άφθονες σκέψεις. Σκεφθείτε μόνον πώς συμπεριφερόμαστε κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες: χαρίζουμε δώρα.
Ο πολιτισμός μας διαιρεί τον κόσμο σε δύο σφαίρες: στη δημόσια και στην ιδιωτική. Η δημόσια αφορά επιχειρήσεις, καθετί απρόσωπο, συμβόλαια, ψυχρή λογική, πολιτική, γραφειοκρατία, χρήματα και υποχρεώσεις εκ του νόμου.
Η ιδιωτική είναι ό,τι δεν είναι η δημόσια: αφορά τα συναισθηματικά δεσμά με την οικογένεια και τους φίλους, την αγάπη, το ανεπίσημο, το απρογραμμάτιστο.
Μιχάλης Γκανάς, «Χριστουγεννιάτικη ιστορία»
Κάθεται μόνος
και καθαρίζει τ' όπλο του δίπλα στο τζάκι.
Κανείς δε θά 'ρθει και το ξέρει,
κλείσαν οι δρόμοι από το χιόνι, σαν πέρυσι,
σαν πρόπερσι, Χριστούγεννα και πάλι
και τα ποτά κρυώνουν στο ντουλάπι.
Νετζάτι Τζουμαλί: «Η ιστορία μιας πόλης είναι η ιστορία των ερώτων της...»
Μικρό μου είσαι τώρα στα δεκαοχτώ σου,
η φήμη της ομορφιάς σου εξαπλώθηκε παντού.
Οι μέρες κι οι νύχτες της Σμύρνης
ξαναζωντανεύουν στη μνήμη μου με σένα.