Open Source Content Management

Όταν ο άντρας
εισχωρεί στη γυναίκα,
σαν αλλεπάλληλα κύματα που δαγκώνουν την ακτή,
πάλι και πάλι,

Μία μικρού μήκους animation ταινία που δείχνει την ανάγκη για ανθρώπινη σύνδεση. Ένας άντρας με έναν κύβο του Rubik για κεφάλι προσπαθεί να συνδεθεί με τους άλλους. Όταν αποτυγχάνει, προσπαθεί ξανά. Όταν αποτυγχάνει ξανά, τρέχει μακριά τους.

Από τα μικροπράγματα καταλαβαίνουμε καλύτερα τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Γιατί στα μεγάλα είναι πιο προσεκτικός και κρύβεται.

Κάθε κοινωνική συναναστροφή απαιτεί αμοιβαία προσαρμογή και διάθεση, γι’ αυτό όσο πιο μεγάλη τόσο και πιο ανούσια. Εντελώς ο εαυτός του μπορεί να είναι κανείς μόνο εφόσον μένει μόνος του. Μόνο τότε είναι ελεύθερος.

Пуповина (The Cord)

Μια ταινία κινουμένων σχεδίων ουκρανικής παραγωγής, για την αρρωστημένη τυφλή μητρική αγάπη, που όταν γίνεται υπερβολική, ευνουχίζει το παιδί και το κρατά δέσμιο σε μια σχέση εξάρτησης κάνοντας το εσωτερικό παιδί να παραμείνει αβοήθητο και βρέφος για πάντα.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει σ’ όλους τους ανθρώπους -ή τουλάχιστον σε κάποιους. Για μένα πάντως λειτουργεί. Το ονομάζω “η ανατροπή των τέλειων σχεδίων” ή -πιο λαϊκά- “ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σού ‘ρθει”.

Δεν είναι σαν τον Νόμο του Μέρφυ “αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει”. Γιατί κάποιες φορές τα πράγματα πάνε απροσδόκητα καλά.

Το πιο άδικο πράγμα στη ζωή είναι ο τρόπος που τελειώνει.

Πράγματι, η ζωή είναι πολύ δύσκολη.

Παίρνει τόσο πολύ από το χρόνο σου και τι κερδίζεις στο τέλος; Ένα θάνατο. Ωραία ανταμοιβή...

ΑΝΕΠΙΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΡΑΦΗΝ ΑΥΤΗ

Αλλ’ ή πρόσθε θανείν

Ή έπειτα γενέσθαι

Πώς μπορώ να αρχίσω να αισθάνομαι – να αισθάνομαι;

Θέλω να ερωτευτώ με τέτοιο τρόπο,

που η απλή θέα ενός ανθρώπου,

Γιατὶ ἔτσι εἶναι ὁ τόπος στὴν Ἑλλάδα. Προκαλεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ δὲν τὸν ἐξουθενώνει, τοῦ δίνει καὶ τὴν δυνατότητα νὰ ζήσει χωρὶς νὰ τὸν ἐξοντώσει. Ἔτσι βλέπουμε σὲ τέτοια μέρη νὰ φυτρώνει ἕνας πολιτισμὸς ποὺ σὲ μεγάλο βαθμὸ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου νὰ μερώσει τὸ τοπίο καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσης. Παίρνουν τὴν πέτρα οἱ ἄνθρωποι σ’αὐτὰ τὰ μέρη καὶ χτίζουν σπίτια δροσερὰ τὸ καλοκαίρι καὶ ζεστὰ τὸ χειμῶνα. Κι ἀκόμα πιὸ πολὺ σμίγουν τὰ σπίτια τους γιὰ νὰ προστατευθοῦν ἀπὸ τοὺς τρελλοὺς ἀγέρηδες καὶ τὴν κάψα τοῦ ζηλωτῆ ἥλιου.

Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγούδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια