Open Source Content Management

Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε·
δώσε της διάρκεια· μπορείς!

Δεν βρίσκει κανείς τη μοναξιά, τη δημιουργεί.

Ο δρόμος του "αύριο" οδηγεί στην πόλη του "ποτέ".

Το θέμα δεν είναι ότι πρέπει να πετύχεις κάτι, το θέμα είναι ότι πρέπει να ξεφύγεις από εκεί που βρίσκεσαι.

Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί

Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!

Σκυφτός στο δειλινό ρίχνω τα δίχτυα μου θλιμμένα

στα ωκεάνια μάτια σου.

Εκεί αποσύρεται και φλέγεται μέσα στην πιο ψηλή φωτιά

η μοναξιά μου που τινάζει τα χέρια της σα ναυαγός.

Η νύχτα επιδεινώνει τη μοναξιά,

καλλιεργεί τα κρυφά μας ερείπια.

Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;

Όταν κάτω από το βάρος κάποιου σύννεφου

όλο το μέσα σου σώμα γέρνει

Η νύχτα το ‘χει απόψε να εκμαυλίζει

μπερδεύοντας τα βήματα στη μουσική της.

-Τρέξε κι απόψε, τρέξε απελπισμένα,

πάρε τους δρόμους που οδηγούνε στην ψευδαίσθηση

Τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες
οδεύοντας σε λασπωμένες ερημιές
μ’ ένα απαίσιο συνάχι και το παπούτσι να με χτυπάει
και το φεγγάρι να μη λέει να κρυφτεί
κι η νύχτα να με σφίγγει απ’ το λαιμό σαν τοκογλύφος –
τι γυρεύω εγώ αυτές τις νύχτες;

Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί,
να χορτάσω κι απόψε την έξαψή μου
να σκοτώσω κι απόψε την απόγνωσή μου,
δεν αντέχω πια αυτά τα δρομολόγια,
αυτό τον παιδεμό πίσω από ξένα ίχνη.