Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Γιῶργος Θέμελης - Ξυπνᾶς τὸ αἰώνιο καλοκαίρι
Ξυπνᾶς τὸ αἰώνιο καλοκαίρι,
ἀνατέλλοντας ἕναν ἄλλο ἥλιο,
κάνοντας πιὸ ὄμορφα, πιὸ θαυμαστὰ τὰ μάτια,
καθὼς ἐλπίζουν νὰ σὲ ἰδοῦν, κρεμῶντας μιὰ λευκὴ ἀντηλιά…
Γιῶργος Θέμελης - Σὲ ποιά θάλασσα
Σὲ ποιά θάλασσα,
ποιός οὐρανὸς
σ’ ἔχει φιλήσει;..
Γιώργος Σεφέρης, «Μέρες του Ιουνίου '41»
Βγήκε το νέο φεγγάρι στην Αλεξάνδρεια
κρατώντας το παλιό στην αγκαλιά του
κι εμείς πηγαίνοντας κατά την Πόρτα του Ήλιου
μες στο σκοτάδι της καρδιάς — τρεις φίλοι.
Τάκης Σινόπουλος, «Η τελευταία κραυγή»
Στεγνός επύρωνε κι αθέριστος Ιούνιος μήνας
σε τούτο το ύψωμα σε φωτεινούς αγρούς…
Η ανάγκη για σύνδεση: αδυναμία ή υγιής ανάγκη;
Είναι αλήθεια πώς όταν κάποιος βρίσκει τον εαυτό του προτιμά να μένει μόνος; Η απάντηση είναι όχι. Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος ίσως έχει ακόμη περισσότερη ανάγκη να συνδεθεί με άλλους.
Ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται συνδέεται με τον άνθρωπο που τον φέρνει στη ζωή. Πολύ γρήγορα συνδέεται και με τον περίγυρό του, επικοινωνεί, νιώθει συναισθήματα, μοιράζεται. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ένα κοινωνικό ον όπου από τη στιγμή της γέννησής του και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ως το τέλος αποζητά την αγάπη, την αποδοχή, την επικοινωνία.
Κική Δημουλά - Εκρηκτικό πόρισμα
Κυνηγέ,
υποπτεύομαι γιατί σκοτώνεις τα πουλιά.
Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι.
Μαξίμ Γκόρκι: «Η μάνα της ζωής είναι η στοργή κι όχι το μίσος..»
Όλοι οι άνθρωποι είναι άρρωστοι, τρέμουνε τη ζωή... σαν να περιπλανιούνται μες στην αντάρα.. κι ο καθένας δεν ξέρει παρά το δικό του πόνο.
Μα νάσου που 'ρχεται ένας άνθρωπος που φωτίζει τη ζωή με τη φλόγα της γνώσης και φωνάζει και καλεί:
"Ε! παραστρατημένα, κακόμοιρα έντομα!
Νάνος Βαλαωρίτης - Τροία
Πόσοι στο πέλαγος πόσοι πνιγμένοι
Κι όσοι γυρίζοντας θα ναυαγήσουν
Όλοι περίμεναν να σ’ αντικρίσουν
Μονάχα ο θάνατος δεν περιμένει.
Χ. Μίσσιος: «Όταν μεταλλάσσονται οι άνθρωποι, και παύουν να είναι άνθρωποι, μαθαίνουν να παίρνουν μονάχα και όχι να δίνουν..»
Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό. Λέει ο Μπορις Βιαν: «σ’ ένα σύστημα που εκθειάζει τον πόλεμο και απαγορεύει τον έρωτα», που θεωρεί τον έρωτα αμαρτία, σ’ ένα σύστημα που καθαγιάζει την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, σ’ ένα σύστημα που δεν σέβεται την προσωπικότητα του ανθρώπου, τον υποτάσσει κάτω από μια εξουσία, σ’ ένα σύστημα που παράγει άχρηστα πράγματα.
Αργύρης Χιόνης - Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη
Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις,
πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.