Φιλοσοφία

Είχαμε και έχουμε στα χέρια μας τα μεγαλύτερα όπλα. Κομψά έργα τέχνης, λεπτά δουλεμένα, με το ελαφρύ άρωμα του χαρτιού ή του δέρματος, ανάλογα το δέσιμο που τους έχουν κάνει, τα βιβλία είναι το εκλεπτυσμένο μας όπλο. Μπορούν να προκαλέσουν όλα τα αισθήματα, από τον παραλογισμό, μέχρι τη λογική και από τον έρωτα, μέχρι την απάρνηση κάθε επίγειας απόλαυσης.

Ο άνθρωπος μοιάζει με ένα κλάσμα όπου ο αριθμητής του είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρανομαστής του η ιδέα που έχει για τον εαυτό του.

Όσο μεγαλύτερος ο παρανομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.

Σκέφτεσαι ότι γερνάς.

Κοιτάς στον καθρέπτη σου και πάντα ανακαλύπτεις μια καινούργια άσπρη τρίχα που δεν την έπιασε καλά η βαφή, μια χαρακιά- επονομαζόμενη ρυτίδα- στις άκρες των ματιών ή στο κούτελο, μια μικρή χαλάρωση στα μάγουλα.

Κοιτάς το κορμί σου και πάντα κάτι αλλάζει. Κάτι που αλλάζει και δεν ξαναφτιάχνεται. Κάτι που για να βελτιωθεί θέλει τη διπλάσια προσπάθεια.

Τα πρόσωπα του έργου

Μάρκος 49 χρονών
Έλενα 48 χρονών
Ο Μάρκος πάλι όταν ήταν 19 χρονών
Στέλιος 19 χρονών

Ο κρατισμός είναι και αυτός ένα υποκατάστατο της θρησκείας. Ένα μόρφωμα χαρτούρας και άσκοπων διαδικασιών, χαμένης ενέργειας και χρόνου, που έχει παγώσει κάτω από διαδικασίες γεμάτες τρέλα και παράνοια. Μέσα από το έργο του Κάφκα διακρίνουμε την πολιτική του τοποθέτηση, την οποία προσπάθησαν να αποσιωπήσουν, έτσι ώστε η λογοτεχνία του να ευνουχιστεί. Όμως, ολόκληρο το έργο του είναι μια λεπτομερής ανατομία της γραφειοκρατικής εξουσίας. Του κράτους που λειτουργεί ως αυτοσκοπό του εαυτού του, κάτι που βλέπουμε στον Πύργο. Ο εσωτερικός λαβύρινθος που παγιδεύει το Άτομο στη θέληση του κράτους, κάνοντας το ανήμπορο έρμαιο της γραφειοκρατικής εξουσίας.

Θα πεθάνεις.... Άραγε το έχεις σκεφτεί ποτέ σου; Έχεις διαλογιστεί πάνω στην ιδέα του θανάτου; Έχεις συνειδητοποιήσει ότι αργά ή γρήγορα θα πάψεις να υπάρχεις;

Δε θα ζήσεις για πάντα. Κι όμως φέρεσαι σαν να σου έχει δοθεί το δώρο της αθανασίας. Εξευτελίζεις την ζωή σου. Ζεις παρασιτικά. Φοβάσαι. Ανησυχείς. Πονάς. Υποτάσσεσαι.

Η δύναμη κάθε θρησκευτικού δόγματος είναι η παθητικότητά σου.

Το να αποδέχεσαι, πιστεύοντας την μυθολογία που πουλάνε, είναι καθαρά δικό σου θέμα. Το να θες να την αποδέχονται και όλοι οι άλλοι, είναι η επιβολή της παράνοιας σου, σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία όρεξη να την δεχτούν.

Παθητικότητα και φανατισμός, μαζική υστερία και τρομοκρατία. Αυτά είναι τα όπλα των δογμάτων.

Προχθές ήμουν πολύ κουρασμένη. Τόσο που το χέρι μου πήγε αυτόματα στο τηλέφωνο σου που μετά από 6 χρόνια είναι ακόμα αποθηκευμένο στη μνήμη του κινητού μου.

Μαμά.

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Όταν στην Ιαπωνία μια πεταλούδα πετά, τα φτερά της δημιουργούν μια σειρά αντιδράσεων στον κόσμο. Θύμα των αντιδράσεων ήμουν και εγώ, καθώς η «τύχη» με έφερε να δω την πραγματικότητα από πρώτο χέρι.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ενός ανθρώπου διέπεται από ασυνείδητους ενδοψυχικούς μηχανισμούς, οι οποίοι καθορίζουν την ποιότητα ζωής του. Κάποιοι από αυτούς έχουν ολέθριες επιδράσεις στην καθημερινότητα του, τον παραλύουν και τον ακινητοποιούν.

Ένας από αυτούς του μηχανισμούς ψυχικής παράλυσης είναι η Ενοχή, η οποία μαζί με το φόβο αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο απέναντι σε μία παραγωγική ζωή.

Όσο κι αν προσπαθεί το στόμα σου να πει κάτι, το αυτί που ακούει, ανήκει σε κάποιον άλλον, που δεν ελέγχεται από εσένα. Σε όλους μας έχει τύχει, ουκ ολίγες φορές, να προσπαθούμε να πούμε σε κάποιον κάτι «με τρόπο» και να νιώθουμε πως εκείνος καταλαβαίνει ό,τι του αρέσει. Και παρά την επιμονή μας, να εφευρίσκει τον τρόπο να αντιλαμβάνεται το νόημα κατά το δοκούν.

Η ιδιότητα του άθεου δεν είναι κάτι αξιοσημείωτο στις περισσότερες δυτικές χώρες και αυτοί που επιλέγουν να μην ακολουθούν καμία θρησκεία είναι ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού των χωρών αυτών. Θα έλεγα ότι η παρουσία και ύπαρξη άθεων είναι σχετικά αδιάφορη στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα όμως, η λέξη «άθεος» είναι ακόμη ταμπού και αρκετές φορές συνοδεύεται από ταπεινωτικά και υβριστικά επίθετα για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι.