Φιλοσοφία

Εμένα σε αγκύλες μην με κλείσεις. Γιατί νιώθω ότι ασφυχτικά πιέζουν και ομαδοποιούν μέσα δεκάδες παρενθέσεις. Και τις πολλές τις παρενθέσεις στην ζωή μου εγώ δεν τις αντέχω.

Εμένα μην με βάλεις σε παρενθέσεις. Να ανοίγεις παρένθεση και να κλείνεις, εμένα δεν μου κάνει. Γιατί στην ζωή σου θέλω να είμαι κύριος αριθμός. Ακέραιος και βασικός. Ούτε συμπληρωματικός, ούτε και από τους άλλους τους δεκαδικούς. Που μπορεί να μην τελειώνουν ποτέ και με ένα κόμμα να χωρίζονται πάντα στα δύο.

Κατ’ αρχάς συμπαθάτε με για τον αυτοαναφορικό χαρακτήρα του παρακάτω άρθρου. Μέχρι να βρεθεί ο βιογράφος μου, θα φάτε και λίγο στη μάπα την αυτοαναφορικότητά μου. Ξέρω, ξέρω, χρησιμοποιώ ένα ελάττωμά μου υπέρ μου, αλλά πως διάολο να μιλήσει κανείς για τη μνήμη, χωρίς να επικαλεστεί τη δική του;

Ας πάμε το χρόνο πίσω. Πολύ πίσω για την ακρίβεια. Τότε που δεν θυμάσαι τίποτα. Εκεί ακριβώς γεννήθηκε ένας μικρός μπόμπιρας. Ο Γιάννης ή ο Γιαννάκης. Πάρτε θέσεις γιατί θα παρακολουθήσουμε τη ζωή του Γιάννη σε fast forward. Σαν θεατές θα δούμε τη ζωή ενός «απλού ανθρώπου». Από την αρχή. Ξεκινάμε.

Στο άκουσμα της λέξης «ήρωας» πιθανόν αυτόματα να θέτετε τη λέξη «σούπερ» μπροστά και ένας τέλειος εμφανισιακά υπερήρωας ντυμένος με μία φανταχτερή μπέρτα να έρχεται στο μυαλό σας.

Οι δικοί μου ήρωες όμως δεν φοράνε στολή, ούτε είναι τέλειοι.

Είναι φτιαγμένοι από τα μονοπάτια που έχουν διαλέξει και όχι από υπερφυσικές δυνάμεις.

Σήμερα έχει τα γενέθλιά της. Κλείνει τα 82.

Το νούμερο από μόνο του ακούγεται μάλλον τρομαχτικό ακόμα και στα δικά της αυτιά, και ας είναι ακόμα όλα ξεκάθαρα μέσα στο μυαλό της.

Ευλογία να θυμάσαι ακόμα, σκέφτηκε την ώρα που την βοήθησαν λίγο για να κάτσει στην καρέκλα.

Πίσω από το «είμαι τρελός εγώ, τα κάνω όλα πουτάνα» μέχρι το «αχ, πες που θα πάμε για φαγητό, εγώ είμαι αναποφάσιστος» ή την εθνική μας μπαρούφα περί «ελληνικής ιδιαιτερότητας» κρύβεται η χειριστική παραδοχή ενός ελαττώματος προκειμένου να χρησιμοποιηθεί επιθετικά ή παθητικά-επιθετικά.

Και κοντοστέκεσαι. Και περιμένεις. Λες δε θα αποφασίσω τώρα, θα προχωρήσω και όσο πάει. Όπου πάει. Θα αφήσω τη ζωή να αποφασίσει για μένα και να χαράξει την πορεία μου στο άγνωστο. Σαν να είμαι ένα ακυβέρνητο καράβι στη μέση του πελάγου, με τον καπετάνιο να απαρνιέται την υπόσχεση του και να εγκαταλείπει πρώτος το καράβι που τόσο αγάπησε και εξουσίαζε.

«Αυτός που δεν σέβεται τον εαυτό του, δεν σέβεται ούτε τους άλλους».

Σε κάθε πολιτισμό θα βρείτε μία παροιμία που εκφράζει αυτή την αρχή. Μάλιστα, η πρώτη συμβουλή που δίνεται σήμερα σε κάποιον που θέλει να ενισχύσει τον αυτοσεβασμό του είναι: «Μην νοιάζεσαι για την γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα», αλλά αυτή είναι μία προτροπή που δεν μπορεί να βρει εφαρμογή στην αληθινή ζωή.

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που αποφασίζουν να χωρίσουν έχουν ακούσει κάποια στιγμή την παραπάνω μπούρδα. Αυτός που την εκστομίζει λίγο-πολύ εννοεί –εσκεμμένα ή άθελά του- «κεράτωσε, πες ψέματα, παίξε θέατρο, γίνε υποκριτής, ζήσε δυστυχισμένος, πέθανε από βαρεμάρα και ρουτίνα βρε αδερφέ, αλλά όχι, προς Θεού, μη χαλάς το σπιτικό σου, είναι ιερό». Η απλώς δεν έχει ιδέα τί σημαίνει να βρίσκεσαι σε μια σχέση συμβίωσης που δεν «τραβάει».

Στην παιδική μας ηλικία μαθαίνουμε τις πρώτες λέξεις, τους αριθμούς και τα χρώματα. Ένα μάθημα ακόμα πιο σημαντικό νομίζω, θα ήταν να μας γράψουν στο μαυροπίνακα της τάξης μία αλήθεια που με πόνο θα συνειδητοποιήσουμε αργότερα στη ζωή μας.

Έχετε συναντήσει ποτέ κάποιον άνθρωπο, που, ενώ είναι κορυφή στο επάγγελμά του, σε μία συνηθισμένη συζήτηση ξεστομίζει ανοησίες; Που δεν μπορεί να κατανοήσει απλά, καθημερινά ζητήματα και η προσωπική του ζωή είναι ακατάστατη και θλιβερή; Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ένας μορφωμένος άνθρωπος με υψηλή νοημοσύνη, που διαπρέπει σε δύσκολα επιστημονικά πεδία, στα μικρά, καθημερινά τα κάνει μαντάρα;

Απόρροια της ανθρώπινης περιέργειας να ανακαλύψουμε τα πάντα, της ανθρώπινης φιλοδοξίας να δαμάσουμε, να ελέγξουμε όσα υπάρχουν γύρω μας. Ντυμένος με μανδύα δεισιδαιμονιών, εξυπηρετώντας ανάγκες τις καθημερινότητας, ικανοποιώντας πολιτικά, θρησκευτικά, κοινωνικά συμφέροντα...

Ο χρόνος... μια σύμβαση των ανθρώπων.