Πολιτική
Όσοι γνωρίζουν το ΠΑΣΟΚ και την ανθρωπογεωγραφία του, κατανοούν μερικά πράγματα για το μέλλον της κεντροαριστεράς και τη σχέση της με το ΠΑΣΟΚ, μια ολέθρια σχέση.
Πριν χρόνια, ένας Γάλλος φίλος και συνεργάτης μου είχε πει, ότι στη Γαλλική Επανάσταση ο Λαός δεν επαναστάτησε για κάποιο πολιτικό ιδεώδες αλλά γιατί δεν έβρισκε φαϊ να φάει και να ταΐσει τα παιδιά του. Το ένστικτο της επιβίωσης ορίζει ότι όποιος δεν έχει τουλάχιστον τις 1.200 θερμίδες φαγητού που χρειάζεται για να επιζήσει ως την επόμενη ημέρα, ξεκινάει να ασκεί ακραία βία ώσπου να τις εξασφαλίσει.
Προσοχή! το περιεχόμενο είναι σκληρό. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.
Στην αρχή ήταν η μεταρρύθμιση. Πούρα και δυνατή, την λιώσαμε στο στόμα σαν την καραμέλα "για τον πόνο του τουτουνού", την λιώσαμε και στα γραπτά μέχρι που εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα μπέμπελης σε ανθρώπους που την άκουγαν.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί που επιτίθενται στους 58, είτε στην πρωτοβουλία γενικά, είτε (δυστυχώς) και σε προσωπικό επίπεδο είναι ότι στην πολιτική υπάρχουν φορές που οι επιθέσεις ισχυροποιούν και δυναμώνουν το αντικείμενό τους. Σίγουρα πάντως το διαφημίζουν (ακόμα και η αρνητική διαφήμιση παραμένει διαφήμιση) και το φέρνουν στο κέντρο της πολιτικής επικαιρότητας.
Τα κρατικά χρέη δεν αποπληρώνονται ποτέ. Απλά ανακυκλώνονται.Φοβούμαι ότι πέραν των αρχικών κεφαλαίων που μπαίνουν για να καλύψουν κάποιες τρύπες του προϋπολογισμού, όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ηλεκτρονικές λογιστικές εγγραφές. Φοβούμαι ότι γενικά τα government-bond markets παγκοσμίως, δημιουργούν έναν εικονικό πλούτο που ποτέ δεν αποπληρώνεται, και πάντα διογκώνεται, ως να τύπωναν νόμισμα οι οικονομίες, αλλά τελικά καταλήγουν να χρωστούν αυτές τις πιστώσεις σε κάποιο δανειστή, μαζί με τους τόκους.
Την ώρα που η κυβέρνηση ρίχνεται στην αρένα προστασίας(;) των μη ηλεκτροδοτούμενων κι ενδεών νοικοκυριών και επικοινωνιακά θέλει -την τελευταία στιγμή και μετά από τα απανωτά δυστυχήματα σε όλη τη χώρα- να δείξει ενδιαφέρον μεταφέροντας το πρόβλημα στις πλάτες των δήμων, δείχνει το πλέον ανάλγητο πρόσωπό της με νέα επιδρομή στις καταθέσεις.
Η ρευστότητα αποτελεί κλειδί για την ανάκαμψη της οικονομίας μας, και η έλλειψή της είναι πλέον ολοφάνερη τόσο στις αυξανόμενες καθυστερημένες οφειλές φορολογούμενων προς το κράτος, όσο και στην αύξηση των μη εξυπηρετούμενων "κόκκινων" δανείων από τις τράπεζες, καθώς επίσης και στις καθυστερήσεις πληρωμών ανάμεσα στις επιχειρήσεις της παραγωγικής οικονομίας.
Το τελευταίο διάστημα είναι συνήθης η φράση, αυτός είναι υπάλληλος ή υπαλληλίσκος κάποιου άλλου. Έτσι υπάλληλος θεωρείται ο Τόμσεν του Δ.Ν,Τ, υπάλληλος ένας πρωθυπουργός των δανειστών ή διεθνών οργανισμών, υπάλληλος ένας υπουργός στα συμφέροντα μιας πολυεθνικής, υπάλληλος ένας δημοσιογράφος σε εφημερίδα ενός μεγαλοεκδότη.
Πολιτική είναι η βιώσιμη διαχείριση της καθημερινότητας. Η ορθή διαχείριση, εξασφαλίζει το παρόν χωρίς να υποθηκεύει το μέλλον και εμπνέει ασφάλεια. Καμιά πολιτική που παραβλέπει την καθημερινότητα ή που θυσιάζει το παρόν στο όνομα κάποιου αόρατου μέλλοντος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους πολίτες. Γιατί άλλωστε; Έχουν τον θρησκευτικό τους παράδεισο, δεν χρειάζονται την πολιτική να τους εξασφαλίσει τις μεταφυσικές τους ανησυχίες.
Η πρόσφατη τραγωδία στη Ρόδο έφερε ξανά στην επιφάνεια μια σειρά ερωτημάτων και διαπιστώσεων, από τις πολλές που κάθε χρόνο σε ανάλογα δυστυχήματα καταγράφονται στον τύπο. Παρατηρούμε ότι όλο και συχνότερα ισχυρά φυσικά φαινόμενα πλήττουν τοπικές οικονομίες ακόμα χειρότερα συχνότατα αφήνουν πίσω τους ανθρώπινα θύματα. Μοιάζει σαν να σημειώνεται μία ιδιαίτερη ένταση των φυσικών αυτών καταστροφών.
Η πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως αυτή της τελευταίας περιόδου θα πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις σχολές πολιτικής επικοινωνίας και επιστήμης ως το τέλειο παράδειγμα προς αποφυγή. Να υπάρξει δηλαδή ξεχωριστό μάθημα υπό τον τίτλο "τι δεν πρέπει να κάνει ένα κόμμα", στο οποίο να αναλύεται λεπτομερώς όλη αυτή η πολιτικά αυτοκτονική γραμμή που οδήγησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε έναν πρωτοφανή αυτοεγκλωβισμό!
