Open Source Content Management

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ – ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΧΑΛΑΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΧΑΛΑΖΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΞΕΚΑΛΤΣΩΤΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΠΕΤΑΕΙ ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΑ ΤΗΝ ΑΡΑΖΕΙ ΠΑΝΩ ΣΑ ΣΚΙΟΥΡΟΣ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΙ ΑΝΑΒΕΙ ΤΣΙΓΑΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ.

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω «ποιητής»

Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν’ αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.

Σε προαισθήσεις, δεν πιστεύω και προλήψεις

Δε φοβάμαι. Δε φοβάμαι μήτε τη συκοφαντία

Μήτε το δηλητήριο. Θάνατος δεν υπάρχει.

-Μίλα!

-Μίλα! Γιατί δε μιλάς;

-Μίλα! Δε με νοιάζει τι θα πεις, μίλα!

-Μίλα! Μίλα!

Στις Βαλεαρίδες: το περσινό καλοκαίρι.

Η αξία του ταξιδιού έγκειται στον φόβο.

Κάποια στιγμή, τόσο μακριά από τον τόπο μας, τη γλώσσα μας (μια γαλλική εφημερίδα αποκτά ανεκτίμητη αξία.

Θα ‘ρθει καιρός

που μ’ έξαρση

θα καλωσορίζεις τον εαυτό σου

σαν θα φτάνεις στη δική σου πόρτα, στον δικό σου καθρέφτη,

«Όταν κοιτάζω τη ζωή μου και το μυστικό της χρώμα, νιώθω μέσα μου να με συγκλονίζουν τα δάκρυα.

Είμαι αυτά τα χείλη που φίλησα, όσο κι εκείνες οι νύχτες του «σπιτιού μπροστά στον κόσμο».

Είμαι αυτό το φτωχό παιδί, όσο και τούτο το πάθος για ζωή και φιλοδοξία που με συνεπαίρνει κάποιες στιγμές.»

Η ψυχή μου μου μίλησε και μου -δίδαξε -ν’ αγαπώ εκείνους που οι άνθρωποι μισούν και να είμαι φίλος μ’ εκείνους που οι άνθρωποι περιφρονούν.

Η ψυχή μου μου φανέρωσε ότι η αγάπη εκδηλώνεται όχι μονάχα στο πρόσωπο που αγαπά, αλλά και στο πρόσωπο που αγαπιέται.

Σχέδια που εγκαταλείπουμε, αποφάσεις που φοβηθήκαμε να πάρουμε
προσδοκίες των άλλων από μας που τις τροφοδοτήσαμε
κι ας ξέραμε τι επικίνδυνο ήταν.

"O ιδανικός άντρας και η ιδανική γυναίκα δεν υπάρχουν.

Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τί θέλεις, τί ζητάς.