Open Source Content Management

Έρωτας μεταξύ άλλων είναι μια έντονη έλξη, αυθόρμητη και επίμονη προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, μερικές φορές αμοιβαία και άλλες όχι. Μπορεί να είναι σωματική ή συναισθηματική ή και τα δύο. Έτσι κάπως ξεκινούν όλα, παγιδευμένοι στην ένταση αυτής της έλξης, δίνουμε ονόματα και χαρακτηρισμούς όσο πιο γρήγορα μπορούμε.

I was feeling insecure. You might not love me anymore. I was shivering inside… I didn't mean to hurt you. I'm sorry that I made you cry… I'm just a jealous guy.”

Ο Αριστοτέλης στη "Ρητορική" όρισε το φθόνο ως τον πόνο που προκαλεί η τύχη των άλλων, ενώ ο Καντ ως "μία απροθυμία να δει κάποιος την δική του ευημερία, επισκιάζοντας την από την ευημερία κάποιου άλλου”. Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες, στο έργο του “Ο ζηλιάρης Εστρεμένιος” περιγράφει τη ζήλια ως έναν καθρέφτη που παραποιεί την πραγματικότητα και μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά από ό,τι στ’ αλήθεια είναι.

Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών.

Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:

-Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που αποτελούν ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής. Μηχανισμός που φέρνει δομή στο αδόμητο.

Δεν θέλω να μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός

ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ’ τον πάτο

ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.

Τι σκέφτεσαι;

Σκέφτομαι πως, στις περιπετειώδεις ταινίες εποχής, όταν μια σκηνή εκτυλίσσεται στο δάσος, δεν έχει σημασία σε ποιο δέντρο θα σκαρφαλώσει ο καλός: ο κακός θα περάσει από κάτω.

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Η θάλασσα∙ πώς έγινε έτσι η θάλασσα;
Άργησα χρόνια στα βουνά∙
με τύφλωσαν πυγολαμπίδες.

Να γιατί, παραδόξως, οι ηλίθιοι προτιμούν τον πόλεμο .

Απολαμβάνουν τη χαρά της καταστροφής, τουλάχιστον στη σκέψη, και η απόλαυση αυτή θέτει ολόκληρο τον κόσμο σε κίνδυνο, ακόμα και στην πραγματικότητα.

Θα ρωτήσετε ίσως από πού προέρχεται αυτή η παράδοξη απόλαυση που τους προσφέρει η καταστροφή.

Κάθε προικισμένος άνθρωπος, κάθε άνθρωπος που δεν ανήκει στα θλιβερά 5/6 της ανθρωπότητας που είναι εκ φύσεως μειονεκτικά, όταν περάσει τα σαράντα είναι δύσκολο να μη δείξει κάποια στοιχεία μισανθρωπισμού.

Γιατί κρίνοντας απ’ τον εαυτό του, έχει καταλήξει στα συμπεράσματά του σχετικά με τους άλλους κι έχει ανα­καλύψει πως σε ό,τι αφορά το κεφάλι αλλά και την καρ­διά, πολλές φορές μάλιστα και τα δύο, έχει φτάσει σ’ ένα επίπεδο που οι άλλοι αδυνατούν να φτάσουν, γι’ αυτό και αποφεύγει την οποιαδήποτε σχέση μαζί τους.

Ο έρωτας γεννιέται μαζί με την αντίληψη της καμπύλης μιας πλάτης, του μήκους ενός φρυδιού, με το σκάσιμο ενός χαμόγελου.

"Συμβαίνει!"

Η παρουσία ενός άλλου πλάσματος κινητοποιεί την προσοχή, τις αισθήσεις.