×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 104

Φιλοσοφία

Η νεωτερικότητα, συνοδεύεται από την βαθμιαία ή γοργή καταστροφή των παλαιών παραδοσιακών ομαδοποιήσεων που βασιζόταν σε ''φυσικά'' χαρακτηριστικά: την γέννηση, ή την καταγωγή. Σημαδεύεται και από τον θρυμματισμό του κοινωνικού δεσμού, την εξατομίκευση, την εξαφάνιση των ενδιάμεσων κοινωνικών ομαδοποιήσεων πού μεσολαβούσαν ανάμεσα στο άτομο και την κοινωνία.

Όταν οι Αθηναίοι ηττήθηκαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι νικητές Σπαρτιάτες επέβαλαν το καθεστώς των τριάκοντα τυράννων. Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε σήμερα το πόσο εξευτελιστική και οδυνηρή υπήρξε αυτή η εμπειρία για τους ιδρυτές της Δημοκρατίας.

Η πλεονεξία και το τυφλό πάθος του αμόρφωτου ανθρώπου στην υπηρεσία της πολιτικής. Σήμερα, απλώς θα αντιγράψω τον Θουκυδίδη. Γιατί όλα όσα σκέφτηκα αυτές τις μέρες, καθώς το ελληνικό τσίρκο έχει ξεπεράσει τον εαυτό του σε επινοητικότητα και οι θεατές του ξεχειλίζουν μίσος και οργή, όλα τα έχει γράψει ο Θουκυδίδης, περιγράφοντας τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο σε ελληνική πόλη.

Στη ταινία Memento 2 o ήρωας φαίνεται να πάσχει από μια σπάνια ψυχική ασθένεια: την απώλεια πρόσφατης μνήμης. Καθημερινά ξεχνά τα πρόσωπα και τα πράγματα πού του συμβαίνουν και τα ξαναθυμάται με "βοηθητικές μνήμες" -με υπομνήματα, ξέθωρες φωτογραφίες και τατουάζ στο σώμα του ως ντοκουμέντα της προσωπικής του ζωής.

Η ιστορία είναι παλιά, αλλά οι τακτικές και τα επιχειρήματα δεν έχουν αλλάξει και τόσο. Αντικαταστήστε τον πόλεμο με τα μνημόνια, αλλάξτε τα ονόματα και απολαύστε υπεύθυνα.

Έτσι είναι οι άνθρωποι των τελευταίων “σήμερα”. Γουστάρουν να διαβάζουν για τα προβλήματα των αδύναμων ανθρώπων και να ταυτίζονται μέχρι το μεδούλι. Αποποίηση πάσας ευθύνης και το μόνο που θέλουν· ένα alter ego, το ίδιο τσακισμένο, το ίδιο κατεστραμμένο, μα να έχει πετύχει κάτι. Έστω και κάτι μικρό.

Απ' όσα διάβασα σήμερα για το υπέροχο ψηφιδωτό που αποκαλύφθηκε στον τύμβο της Αμφίπολης, εντύπωση μου έκαναν οι εικασίες για την ταυτότητα του ηνιόχου. Ενώ το προφανές είναι πως πρόκειται για τον Άδη ή Πλούτωνα, τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου, κυρίως επειδή προηγείται ο ψυχοπομπός Ερμής, κάποιοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για τον βασιλιά Φίλιππο Β'.

Το κουτί υπ’αριθμόν 0012 είχε μόλις φτάσει. Οι πόρτες άνοιξαν και άψυχοι αριθμοί στοιβάχτηκαν βιαστικά ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν είχε σημασία αν θα τσαλακώνονταν, αν θα άλλαζαν μορφή ή αν θα εξαανίζονταν. Το μόνο που είχε σημασία ήταν να χωρέσουν. Οι πόρτες έκλεισαν βιαστικά και το κουτί με τον αριθμό 0012 ξεκίνησε. Μετά από λίγο οι πόρτες άνοιξαν πάλι και ένας ένας οι παράξενοι επιβάτες ξεχύθηκαν και πάλι στους δρόμους.

Heil Hitler μάθαινε ο υπαρχηγός της χ.α., Χρήστος Παππάς σε μικρά παιδιά, όπως δείχνει βίντεο που βγήκε προ ολίγων ημερών στα ΜΜΕ, Heil Ηλιθιότητα  μαθαίνουν σε εμάς από πολύ νεαρή ηλικία. Θα μου πείτε μάλλον ταυτόσημες είναι οι δύο φράσεις, επομένως και εγώ θα τις αντιμετωπίσω σαν μία. Και πάμε να σας μιλήσω για όσα μου ήρθαν στο μυαλό μετά τη συγκεκριμένη είδηση!

Με αφορμή τις εγγραφές στα πανεπιστήμια και αφού ήρθα αντιμέτωπη με αυτό που έρχονται (φαντάζομαι) όλοι οι φοιτητές, αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το θέμα: κόμματα, οργανώσεις. Ήξερα τι να περιμένω, η αλήθεια είναι, ήξερα ότι θα με προσεγγίσουν και τους περιμένω και στη δική μου εγγραφή. Έχοντας λοιπόν τον γνωστό κάλο στον εγκέφαλο, αυτό το φαινόμενο με έβαλε σε τρελές σκέψεις. Σκέφτηκα πως όλοι κάπου θέλουμε να ανήκουμε, όλοι θέλουμε κάποιου είδους αποδοχή, μία κατεύθυνση, ένα χρώμα, έναν μπούσουλα. Και αυτό τι μας χαρίζει; Μας χαρίζει σίγουρα μια άνεση και μια ασφάλεια. Έχοντας ως δεδομένο όμως ότι στοχεύουμε στην ευτυχία, κατά πόσο γινόμαστε ευτυχισμένοι με άνεση και ασφάλεια;

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν..

17.09.2014
Γράφτηκε από

Τι εννοώ με τον τίτλο; Σίγουρα όχι εκείνο το κλισέ το απάνθρωπο που χρησιμοποιείται όταν κάποιος νιώθει να χάνει την εγωιστική βολή του και το "πετάει" σαν δικαιολογία φευγιού.

Αγάπη, οργή, έρωτας, ζήλεια, φθόνος, μίσος, ηρεμία, απληστία, γκρίνια, νηφαλιότητα, φιλία, εμπειρίες, επιρροές, γνώση, μνήμες, και τόσα άλλα άϋλα συστατικά του εαυτού μας. Ο Πιραντέλλο έγραψε το 1916 το Così è (se vi pare) (Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε). Παραφράζοντάς τον: "Έτσι είστε, αν έτσι νομίζετε".

Σελίδα 35 από 38